เรฟราชีล เจ้าชายพ่อมดจอมขี้เกียจ - นิยาย เรฟราชีล เจ้าชายพ่อมดจอมขี้เกียจ : Dek-D.com - Writer
×

    เรฟราชีล เจ้าชายพ่อมดจอมขี้เกียจ

    เพราะมัน ทำให้ใครๆก็ชอบมารังแกแกล้งเขา เพราะมัน ทำเขาเป็นเจ้าชายเด็กโข่งงั้งๆในสายตายใครๆ แล้วก็เพราะมันนี่แหละที่ทำให้เขาถูกสาปเป็นสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายที่เรียกว่าผู้หญิง ไอ้ความขี้เกียจขั่นเทพเอ๊ย!

    ผู้เข้าชมรวม

    1,422

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    3

    ผู้เข้าชมรวม


    1.42K

    ความคิดเห็น


    13

    คนติดตาม


    5
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  7 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 ก.ย. 57 / 17:20 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ประกาศการกลับมาอีกครั้งของเด็กหัดเขียนไร้ตัวตน ผู้ไม่ค่อยมีใครอ่านและติชมผลงานของเขาเลย แม้รู้ทั้งรู้ว่ากลับมาครั้งนี้ก็ไม่ค่อยมีใครอ่านใครพูดด้วยอยู่ดี

     

     

     

     

     

    แต่เจ้าคุโรกิโจรันนอฟก็ยังตื้อไม่เลิกจะขอเอางานลงเด็กดีให้ได้เพราะใจสั่งมา^^

     

     

     

     

    นามปากกาใหม่กับนิยายใหม่เรื่องเอก ชอบไม่ชอบก็บอกด้วยนะขอรับ หึหึ

     

     

     

     

     

     

     


     

     

     

     

     

     

     

     

    eg

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ขอต้อนรับท่านผู้อ่านสู่เรื่องราวความต๊อง บ้า มันส์ ฮา ของ เรฟราชีล เยรันไนท์ เจ้าชายพ่อมดแห่งเรเฟโอไนท์ ที่ดันขี้เกียจจัดเลยถูกสาปเป็นสาว ในเมืองชายต้องสาปที่ถือผู้หญิงเป็นตัวกาลกิณี จึงทำให้เขากับองค์รักษ์เพื่อนรักจอมกวน ต้องออกจากบ้านเกิดไปหาของวิเศษที่อยู่ในโรงเรียนผู้พิทักษ์เพื่อทำให้เขากลับเป็นชาย แต่ระหว่างทางความลับเกิดแตกต่อหน้าฝูงชน และในตอนที่กำลังจะโดนชาวเมืองจับได้ เขาก็ได้พบกับเด็กสาวเจ้าของปีกนกข้างซ้ายสีขาวและปีกค้างคาวข้างขวาสีดำผู้ที่จะทำให้เจ้าชายพ่อมดจอมขี้เกียจหายไปจากฮาโลกินี้ตลอดกาล

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    eg

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    สถานะนิยาย: บทที่ V พรมลิขิตหรือเวรกรรมที่ดลให้เราพบกัน (10%) ภาค I มณีถอนมนตรา

     

     

     

    สถานะคนเขียน:เขียนไม่ออก เพราะยังหานิยาม พรมลิขิต ในแบบของตัวเองไม่ได้ ขอโทษด้วยครับ T-T

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    คำบ่นจากคนเขียน(บ่นไปเท่านั้นไร้สาระ)

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    จริงๆแล้วข้าน้อยได้เขียนเรื่องเจ้าชายจอมขี้เกียจมาสองสามปีก่อนจะเขียนเรื่องฮาโลกิเสียอีก แต่ที่เกริ่นฮาโลกิมาก่อนเพราะคิดว่าคงไม่ได้ลงเจ้าชายจอมขี้เกียจด้วยต้นฉบับดำเนินเรื่องช้าส่วนใหญ่ติดฉากเรตไม่ผ่านกระทรวงวัฒนธรรม(ว่าไปโน้น- -) คาแร็ตเตอร์ของตัวละครสองเรื่องนี้เป็นแบบเดียวกันชื่อก็เหมือนกันแต่เนื้อหาคนละอย่างกัน ข้าน้อยเป็นคนเขียนอะไรแล้วชวนปวดหัว เข้าใจยากเสมอ ฮาโลกิที่เป็นแนวรวมไซไฟแฟนตาชีจึงไปไม่รอดสองบทจอด ไปเขียนแนวอื่นกี่เรื่องก็ไม่จบ(อาจด้วยไม่มีใครอ่านเลยไม่มีกำลังใจจะเขียนต่อ) คำตอบสุดท้าย

     

     

     

     

     เจ้าชายจอมขี้เกียจเนี้ยแหละ(หลังจากที่กลับมาบ้านไร้เน็ตเซงๆไม่มีไรทำ เกมมีเป็นพันเล่นจนเบื่อ) เขียนไว้หกบทแก้ใหม่หมดเหมือนไม่เคยได้เขียน จะว่าไปโครงเรื่องพ่อมดกับคนโลกต่างผู้พิทักษ์ทั้งสี่และสองพี่น้องฝาแฝดที่ใช้วิญญาณร่วมร่างกันก็เขียนมาแปดปีที่แล้วโน้นแต่นั้นวาดเป็นการ์ตูนเป็นเล่มๆอิทธิ์พลบ้าแร็คนาร็อกกับเมล์อิทธิ์ฤทธิ์พิชิตมายาและแขนกลคนแปรธาตุกับยูกิโอจนกำเนิดการ์ตูนตำนานสี่ผู้พิทักษ์และทูเรดอายคูไซเดอร์ ตอนนั้นเรียวยังไม่หลงผิดตัวฮาอย่างเรฟราชีลเลยยังไม่เกิด สุดท้ายก็เลิกวาดไปเพราะย้ายบ้านแล้วหายทุกเล่ม กลับเข้าเรื่องปัจจุบันที่หยุดเขียนไปตอนนั้นเพราะไม่รู้จะเขียนต่อไปทำไมเขียนไปก็ไม่มีใครอ่านทั้งๆที่ตอนแรกๆไฟแรงถึงขออุทิศชีวิตให้เรฟราชีลเชียว  ที่กลับมามีไฟรีแล้วรีอีกไม่ต่ำกว่าสิบรอบเพราะด้วยลองยัดเข้าสมองม้าทุกวันจนคุณแม่ปลิ้มยอมเชียร์ให้พระเอกเลิกขี้เกียจได้สักทีลูกท่านจะได้เลิกบ้าง ข้าน้อยก็เลยรำลึกขึ้นได้ ที่ข้าน้อยเขียนเรื่องนี้ในตอนแรกเพราะหนึ่งอยากมอบความสุขความสนุกซาบซึ้งในความรักและมิตรภาพให้ข้อคิดบางเล็กน้อยแก่บุลคลอันเป็นที่รักของข้าเจ้าทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นปะป๊าแม่น้าๆคุณยาย(ที่ไม่เสียเวลามาอ่านอยู่แล้ว)น้องๆหลานๆ(ที่ก็คงไม่อ่านเหมือนกัน)เพื่อนๆ(ที่โดนข้าน้อยโมเมคิดเองเหมาเป็นเพื่อน)และท่านผู้อ่านที่เคารพรัก(ผู้ใดรู้ตัวแสดงตนด้วยจ้า)และที่สำคัญที่สุดที่ทำให้ยังเขียนแม้ไม่มีใครอ่านเลยก็ตามเพราะอยากมีตัวละครที่พร้อมจะเติบโตไปพร้อมกับข้าน้อยด้วย เรฟราชีลเป็นไงข้าน้อยก็ว่าเมื่อก่อนก็คงเป็นงั้น

     

     

     

     

     

     

     

     

     

              ไม่ว่าใครจะว่าไง(จะรับฟังด้วยรอยยิ้มเสมอ ยกเว้นใครเรียกเรฟราชีลมันเป็นตุ๊ด แม้มันจะเหมือนตุ๊ดจริงๆก็เถอะY_Y) ไม่ว่าจะไม่มีใครสนใจ(แต่ถ้าไม่มีใครอ่านเลยก็ท้อคร๊าบ) ข้าน้อยก็จะเขียน(มีดองมั่งเป็นพักๆใหญ่ๆ)จนเด็กโข่งพวกนี้เติบโตขึ้นให้ได้ ขอกำลังใจด้วยนะขอรับ^^

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     
     

     

    eg



     

     

     
    Code  ชอบก็ก๊อบไปได้นะจ๊ะ ขออภัยที่เกะกะไปนิดรกตาไปหน่อย

     



    *--*--*--*--*--*--*

    ในช่วงเดือนสองเดือนที่ไปหานิยาม ชีวิต มิตรภาพ และความรัก ในยุทธภพมา
    บอกเลยว่าอู้งานไปเล่นเกมนี้คุ้มมากๆ ได้สัมผัสกับคำว่าเพื่อน ที่ไม่ได้มีมานับตั้งแต่ตอนย้ายบ้านเมื่อ8ปีก่อน
    แต่ล่ะวันช่างสนุกเฮฮาทั้งที่ตัวเกมออกจะน่าเลิกเล่น555+
    ช่วงนึงมีความสุขมาก จนกระทั้งได้เจอนิยามความรัก
    ความรักเนี้ยทำให้คนเราบ้า
    เสียความเป็นตัวเองไปได้จริงๆ เหอะๆ
    ชื้นใจสุด และ ก็สุดระทมใจ
    ก็อย่างที่ว่า เพื่อนแท้ ดีกว่าแฟน
    แต่ปัญหาคือ อย่างไงเสียพระเอกก็ต้องคู่กับนางเอกไม่งั้นได้เป็นนิยายวาย555+
    ก็คงต้องอู้ไปหา พรมลิขิต อีก
    แล้วเอาหัวใจช้ำๆไปแลกนิยามความรักเนี้ยจะคุ้มไหมหว่า

    *--*--*--*--*--*--*

     


    ขอบคุณบทความให้โค๊ดทุกๆเว็บเลยจ้า


    นักอ่านเงาไม่คอมเม็นให้คนเขียนชื่นใจไม่ว่า
    ขออย่างเดียวช่วยโหวตแบบสอบถามหน่อยนะขอรับ
    ขอความกรุณาด้วย กดหลายอันเลยก็ได้ ขอบคุณ
    และขอขอบคุณท่านผู้อ่านแสนน่ารักที่คอมเม็นให้เป็นอย่างสูง

     



     

    โพล107329

    โพล107332
    ทำเล่นๆได้ผลไงบอกด้วย^^

    Quiz: ท่านเป็นใครในเรื่องเรฟราชีลเจ้าชายพ่อมดจอมขี้เกียจ

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น